آه اولین وسریع ترین عکس العمل مظلوم است نسبت به بیداد .آه از کلمات قصار است یعنی کم حرف است ولی پر معنا. قال الباقر وقال الصادق های  در دسترس ما حساب خاصی باز کرده اند برای آه مظلوم.گویا این آه بدجوری میان فرشتگان خدا خریدار دارد.عرش وفرش را به آماده باش فرومی برد و آهن ربای غضب خداوند است.این آه اگر از نفسی قدسی برخاسته باشد قطعا آهن سوز است واهریمن کش.

آه های کاروان حسین (ع) اسلام را تاقیامت تضمین کرد.شیعه اول از همه با آه های علی آشنایی پیدا کرد واما شاید آه زینب و نازدانه های حسین از جنس دیگری باشد.آه زینب نه درد ودل یک انسان عادی بلکه نجوای یک عارفه است.آه عاشورایی حرکت را به حرکت وامی دارد.آه های عالم در خوش بینانه ترین حالت به دوازده ماه هم قد نمی دهد ولی این چه آهی است که در عصر باشگاه های خنده و قهقهه های زورکی وتصنعی آدم را به گریه می اندازد عین ابر بهاری

کم کم باید آه های کربلا را شماره کنیم:یکان ودهگان وصدگان وبلکه هزارگان

آهی از قلب برای شش ماهه ای که پدر روی آوردن جنازه اش به خیمه ها را ندارد.....آه جوان رعنایی که از فرط تشنگی متوسل به بابای تشنه ترش می شود....آهی که بادیدن مشکی پاره ودستانی قلم شده با ناامیدی از قطره ای آب همراه می شود....آهی برای بوسه گاه پیامبر که از شدت زخم ها قابل تشخیص نیست وهزار آه دیگر.....




برچسب ها : امام حسین